Mk 3,13-19
Wszedł na górę i przywołał tych, których sam sobie wybrał. Poszli do Niego. Ustanowił Dwunastu i nazwał ich wysłannikami, [apostołami], aby byli przy Nim i aby ich wysyłać, by głosili orędzie i by mieli władzę wyrzucania demonów. Tak ustanowił Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr, i Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba (nadał im imię Boanerges, to znaczy Synowie Gromu), i Andrzeja, i Filipa, i Bartłomieja, i Mateusza, i Tomasza, i Jakuba, syna Alfeusza, i Tadeusza, i Szymona Kananejczyka, i Judasza Iskariotę, tego właśnie, który Go wydał.
Komentarz
Jezus kończy samodzielną działalność misyjną. Potrzebuje współpracowników w celu dokończenia misji Mesjasza wśród Judejczyków przed aresztowaniem i ukrzyżowaniem. Oni będą odpowiedzialni za misje po Jego zmartwychwstaniu.
Jezus spotykał ich od chrztu w Jordanie podczas działalności misyjnej na terenie Galilei. Pierwsi byli rybakami, inni poborcami podatkowymi. Wszyscy wcześniej uwierzyli w Niego, potem byli Jego uczniami, potem zaczęli służyć Jezusowi jako Jego świadkowie, niektórzy z nich zostali wyszkoleni w „łowieniu ludzi”, uczestnicząc z Jezusem w misjach na terenie Galilei.
Istotą uczniostwa jest przebywanie z Jezusem, towarzyszenie Jemu tam, gdzie On jest.
Kandydatów było znacznie więcej niż dwunastu. Jezus spośród wielu uczniów przywołał tych, których sam sobie wybrał. Znał ich wiarę, miłość, oddanie, posłuszeństwo, pragnienie uczenia się, gotowość do zmiany motywacji, wytrwałość, pracowitość. Jezus poznał ich rodziny i współpracowników w ich firmach. Oni przejęli ich obowiązki podczas ich służby wraz z Jezusem.
Ustanowił Dwunastu, uczynił, sprawił sobie, stworzył zespół dwunastu współpracowników. Nazwał ich apostołami, wysłannikami. Mieli przebywać z Nim, służyć razem z Nim i uczyć się od Niego oraz być jak On heroldami królestwa uwiarygodnionymi przez poddawanie się im demonów tak jak one poddawały się one Jezusowi.
Wybór Dwunastu miał wielkie znaczenie, był to bowiem pierwszy symboliczny krok do ustanowienia przez Jezusa ludu Bożego. Liczba Dwunastu nawiązuje do pokoleń Izraela i wskazuje na eschatologiczny lud należący do królestwa Bożego.
Lista Marka rozpoczyna się od Szymona, którego nazywa Piotrem „Skałą". Ten przydomek może określać jakąś cechę jego charakteru. Mateusz zwiąże ten przydomek z budowaniem Kościoła. Istnieje wiele hipotez na temat przydomku nadanego braciom Jakubowi i Janowi, tłumaczy się go często: „synowie gromu". Ten przydomek może określać jakąś wspólną cechę ich charakteru.
Od Andrzeja padają dalej tylko imiona bez żadnych dodatkowych szczegółów.
Umieszczenie Judasza na liście Dwunastu i pośpieszne obsadzenie jego miejsca przez wspólnotę jerozolimską po wniebowstąpieniu Jezus, potwierdza powołanie Dwunastu przez Jezusa i symboliczne znaczenie tej grupy.
Wybór Dwunastu nie kończy pracy Jezusa nad ich rozwojem osobistym i w zakresie służby. Wiele zadań i lekcji dopiero przed nimi. Zostaną zauważeni obok Jezusa, będą obserwowani. Ludzie wierzący i poszukujący będą wiedzieli do kogo mają się zwrócić po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa.